ยุงเป็นพาหะนำโรค มาสู่คนและสัตว์ เช่น ยุงก้นปล่องนำโรคมาลาเรีย ยุงลายบ้าน ยุงลายสวน นำโรคไข้เลือดออก และยุงรำคาญ นำโรคไข้สมองอักเสบ โรคที่กล่าวมานี้เกิดในคน ยุงนอกจากเป็นอันตรายต่อคนและสัตว์เลือดอุ่นแล้วยังเป็นอันตรายต่อสัตว์เลือดเย็นอีกด้วย การเจริญเติบโต แบ่งเป็น 4 ระยะ คือ ระยะไข่ ระยะลูกน้ำ ระยะตัวโม่ง และระยะตัวเต็มวัย ระหว่างการเจริญเติบโตในแต่ละระยะต้องมีการลอกคราบไข่ยุงแต่ละชนิดมีขนาดและลักษณะไม่เหมือนกันจากลักษณะการวางไข่อาจบอกชนิดของกลุ่มยุงได้ยุงชอบวางไข่บนผิวน้ำหรือบริเวณชื้น เช่น บริเวณขอบภาชนะเหนือระดับน้ำ
การวางไข่ของยุงแบ่งออกเป็น 4 ประเภท
1. วางไข่ใบเดี่ยวๆ บนผิวน้ำ เช่น ยุงก้นปล่อง
2. วางไข่เป็นแพ บนผิวน้ำ เช่น ยุงรำคาญ
3. วางไข่เดี่ยวๆ ตามขอบเหนือระดับน้ำ เช่น ยุงลาย
4. วางไข่ติดกับใบพืชน้ำเป็นกลุ่ม เช่น ยุงเสือหรือยุงฟิลาเรีย

ยุงตัวเมียต้องการโปรตีนจากเลือดมนุษย์หรือสัตว์เพื่อช่วยในการเจริญเติบโตของไข่และใช้สร้างพลังงานยุงตัวเมียเท่านั้นที่กัดคนและสัตว์ยุงแต่ละชนิดชอบกินเลือดต่างกันเลือดจะเข้าไปช่วยในการเจริญเติบโตของไข่
ยุงหากินก็ไม่เหมือนกัน เช่น ยุงลายชอบหากินในเวลากลางวันส่วน ยุงรำคาญชอบหากินในเวลากลางคืน ยุงแม่ไก่ชอบหากินตอนพลบค่ำและย่ำรุ่ง เป็นต้น ยุงตัวเมียสามารถบินได้ไกลกว่ายุงตัวผู้ ยุงตัวผู้ลอกคราบโผล่ออกจากตัวโม่งก่อนยุงตัวเมีย และอยู่ใกล้ๆ แหล่งเพาะพันธุ์เมื่อตัวเมียออกมา 1-2 วัน จะผสมพันธุ์กัน หลังจากผสมพันธุ์แล้วยุงตัวเมียจะออกหาแหล่งเลือดยุงก้นปล่องมีพฤติกรรมการบินว่อนเป็นกลุ่มเพื่อจับคู่ผสมพันธุ์มักเกิดขึ้นตอนพระอาทิตย์กำลังตก โดยแสงที่อ่อนลงอย่างรวดเร็วมีผลในการกระตุ้นกิจกรรมนี้ ยุงลายตัวผู้สามารถค้นหาตัวเมียได้ภายในระยะทาง 25 เซนติเมตร

………..ยุงตัวผู้มักมีอายุสั้นกว่ายุงตัวเมีย โดยยุงตัวผู้มีอายุประมาณ 1 สัปดาห์ ส่วนยุงตัวเมียมีอายุ 1 – 5เดือน อายุของยุงขึ้นกับปัจจัยหลายอย่าง เช่น ในฤดูร้อน ยุงมีกิจกรรมมากทำให้อายุสั้นเฉลี่ยประมาณ 2 สัปดาห์ ในฤดูหนาวยุงมีกิจกรรมน้อยจึงมีอายุยืน ในบางพื้นที่ยุงสามารถจำศีลตลอดฤดูหนาว